Το   μεγαλύτερο  κατόρθωμα   του  Κατσαντώνη   που   τραγουδήθηκε   και   πέρασε   στο   θρύλο   και   την   ιστορία  , ήταν   ο  θάνατος   του   πιο   γνωστού  και  σκληρού   δερβέναγα   του   Αλή  -  πασά  , του  Βελή  Γκέκα . Oι  δυο  τους  , Κατσαντώνης  και  Βελή  Γκέκας   συναντήθηκαν  στη  Φιδόσκαλα  του  Προσηλιάκου, ανάμεσα  στα  χωριά  Μάραθος  και  Άγραφα . Πριν, ο  Βελή Γκέκας  είχε  καταλύσει στο   χωριό   Χρύσω. Στη   διάρκεια της  φοβερής  μάχης  σκοτώθηκε  ο  Βελή  Γκέκας ,  άγνωστο   από    ποιο   χέρι .  Όμως   οι   ιστορικές   πηγές ,   οι   μαρτυρίες   αλλά  και τα  δημοτικά   τραγούδια   διέσωσαν   την   πληροφορία   ότι   το   βόλι   του   Κατσαντώνη   ήταν   αυτό   που   προκάλεσε   το   θάνατό  του . Λέγεται , ότι   όταν   σκοτώθηκε  ο  Βελή   Γκέκας ,  ο  Κατσαντώνης   φώναξε   τους  κλέφτες  και  τους   Αρβανίτες  να  σταματήσουν   τη  μάχη   για  να  θάψουν  το   άψυχο  σώμα  του  Δερβέναγα .  Σαράντα   κλέφτες   από   τη   μια   και  σαράντα   Αρβανίτες   από   την   άλλη ,  έθαψαν  το   Βελή  Γκέκα   στο   διάσελο  του   Προσηλιάκου , ρίχνοντας   πολλές   ντουφεκιές  στον   αέρα . Ο Κατσαντώνης,  όπως  και  οι  άλλοι  οπλαρχηγοί  της  κλεφτουριάς  έγιναν  με  την  ηρωική  θυσία τους  τα  θεμέλια  που  θα  κρατούσαν  ακλόνητο  και  απόρθητο  το  κάστρο  της  εθνικής  ελευθερίας . Ο  ίδιος  με  την  ανεκτίμητη  προσφορά  και  το  έργο  του  για  τον  αγώνα  , πέρασε   στο   θρύλο   και  ανυψώθηκε   σε   φλάμπουρο   εθνικής   απολύτρωσης .Στάθηκε   από   τους   πρωτεργάτες ,  αλλά   και  πρωτομάρτυρες   της  απελευθέρωσης   του  γένους   από   τη   σκλαβιά ,  αιώνιο  σύμβολο  παλικαριάς  και ρωμιοσύνης  , ατρόμητος και  ασυμβίβαστος  με   κάθε  μορφή  τυραννίας   και   δεσποτισμού . Ο   λαός   δικαίωσε   τους   αγώνες   και   τη   θυσία  του .  Ο   ηρωϊσμός  ,  τα  κατορθώματά   του   και   ο άδικος  χαμός   του   έγιναν  τραγούδια  του   λαού   και   πέρασαν   μέχρι   σήμερα   από   γενιά   σε   γενιά   υπενθυμίζοντας   πως  αξίζει   κανείς   να   θυσιάζεται   για   την   πατρίδα .

Resources: 

katsantonis.docx