Πρόσφατα άρθρα

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Χίλια μύρια κύματα ..

errante writes, "Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι Φρυκτωριανοί, σήμερα έχω να θίξω ένα θέμα που δεν είναι και τόσο ευχάριστο, γι’ αυτό και το ανέβαλλα ως τώρα. Πρόκειται για το αντικείμενο της δουλειάς μας και για το ωράριό μας. (Μάλιστα, τελικώς είναι δύο τα θέματα.) Κι αυτό, πρώτον γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι έχω καταλάβει καλά τι ήρθαμε να διδάξουμε, γλώσσα ή και γλώσσα, και δεύτερον γιατί προέκυψε ένα λυπηρό πρόβλημα, όσον αφορά τις διδακτικές ώρες που πρέπει να έχουμε."

12 Ιουνίου 2003

Όσον αφορά το πρώτο, δηλώνω ότι εγώ τουλάχιστον αδυνατώ να διδάξω επί παντός επιστητού. Το λέω γιατί βλέπω πως άλλοι συνάδελφοί μας διδάσκουν διάφορα αντικείμενα. Μπορεί, βέβαια, να έχουν κάνει ιδιαίτερες σπουδές σε αυτά, διδακτορικά, κτλ, αν και, όταν πρόκειται για διαφορετικά αντικείμενα, δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Και πάλι, αν επρόκειτο για κάτι που αποτελεί πρακτική, βοήθεια, συμπληρωματική εργασία υπό την εποπτεία ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου, θα το καταλάβαινα, και στο κάτω κάτω την ευθύνη θα έφερε ο καθηγητής. Αλλά πάλι, όταν διδάσκουν θεωρητικό μάθημα στη γλώσσα του κράτους στο οποίο βρίσκονται, πώς το κάνουν; Εκτός κι αν είναι δίγλωσσοι ή έχουν κάνει σοβαρές και πολυετείς σπουδές σε αυτή τη γλώσσα, τότε ναι. Διαφορετικά, πώς μπορούν να ετοιμάζουν μία ή δύο διαλέξεις τη μέρα στην ξένη γλώσσα; Εδώ μία τη μέρα και στα ελληνικά, θα ήταν κατόρθωμα, για επίπεδο πανεπιστημίου. Εδώ κάνουμε λάθη εμείς οι ίδιοι στα ελληνικά, αν κοιτάξετε τα κείμενά μας στις Φρυκτωρίες θα βρείτε λάθη σε όλους μας, από απροσεξίες μέχρι και πιο σοβαρά. Δε λέω, ουδείς αναμάρτητος. Να μη σας πω πόσες φορές έχουμε γελάσει με τα παιδιά εδώ με μερικά λάθη μου στα ισπανικά. Όπως όταν μου είχε κολλήσει το αόριστο άρθρο να μου ’ρχεται να το λέω από το αγγλικό indefinite, ενώ στα ισπανικά είναι indeterminado, πράγμα που μου θύμιζε όμως κάποιον μάλλον αναποφάσιστο. Και άλλα, ανώδυνα, ας πούμε να λες τη σόμπα εστόφα -ε, η στόφα δα- αντί εστούφα, που είναι το σωστό, αλλά κι άλλα πιο επικίνδυνα κι απ’ τη στόφα κι απ’ τη σόμπα κι απ’ τη φωτιά, που ακούγονται, ωστόσο, στον άλλο πολύ αστεία. Όπως όταν μου στέλνει μήνυμα ο μαθητής μου ο Βέλγος, ο Γιαν, και μου γράφει «θέλεις να πίνω έναν καφέ στην Μπιπμ Ράμπλα;» ή «Για σου Αρετή; Τι Κάνις; Εγώ είμαι στη θάλασσα. Κάνει πολύ ζεστώ εκεί! Θα έρθω στον Δεύτερο», τη Δευτέρα δηλαδή, δεν είχαμε μάθει ακόμη τότε την απλή αιτιατική του χρόνου για τις μέρες, ή «Τι κάνεις Αρετή; Αγώρα (από το ισπανικό αόρα, αhora=τώρα) σπουδάζω ελληνικά, αλλά έχω μία ερώτηση.. Τι λες όταν θεν ξέρεις τι ώρα ανοίγει..; «Παρακαλώ, μπορείτε να μου λέτε τι ώρα..» είναι σωστά; Jan» ή ένας άλλος «Τι κάνεις; Είμαι ο Μαρτίν. Μήπως μποράς να μου πας την ημέρα και την ώρα της ελληνικής εξέτασης παρακαλώ; Γεια σου». Να, τα έχω φυλάξει στο κινητό, γιατί είναι τρισχαριτωμένα. Κι εκείνοι κρατούν τα δικά μου, Κύριος οίδε γιατί. Αλλά εγώ δεν διδάσκω ισπανικά, διδάσκω ελληνικά. Κι ας πούμε ότι μια διάλεξη την έχει με κάποιο τρόπο έτοιμη και τη διαβάζει κάποιος, πώς όμως θα μπορέσει, όσο ευφυής κι αν είναι, αν μέχρι πριν λίγους μήνες δεν γνώριζε τη γλώσσα επαρκώς, ως και καθόλου, να έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο, ώστε να μπορεί να απαντήσει σε συνεχή λόγο σε μια ενδεχόμενη ερώτηση ενός φοιτητή; Δε λέω, αφότου ήμουν φοιτήτρια ως και σήμερα, έχω δει και καθηγητές που έχουν μια έδρα τάδε και διδάσκουν διάφορα, ό,τι προκύψει, αν και αυτό δεν ξέρω αν συμβαίνει πια στην Ελλάδα, ελπίζω όχι, εμείς όμως γιατί να το κάνουμε; Στο Λύκειο, βέβαια, προσωπικά έχω διδάξει από αρχές δημοκρατικού πολιτεύματος και ψυχολογία ως αρχαία και νέα ελληνικά στη Γ΄ Λυκείου, αλλά δεν ήταν πανεπιστήμιο, άλλες ανάγκες υπηρετούνταν εκεί.
Όσο για το θέμα του ωραρίου μας, οι μόνες πληροφορίες που είχαμε τον Οκτώβριο, ήταν ότι θα είχαμε το ωράριο του λέκτορα. Άλλοι από μας είχαμε περισσότερες ώρες από το συγκεκριμένο κι άλλοι λιγότερες. Στη Γρανάδα το ωράριο του λέκτορα είναι οκτώ ώρες, και τόσες μου ανατέθηκαν το πρώτο τετράμηνο (και έξι υποχρεωτικές ώρες γραφείου, τρεις για κάθε μάθημα), στη Σχολή Διερμηνείας και Μετάφρασης, χωρίς να γίνει ούτε συζήτηση ούτε να δημιουργηθεί κανένα θέμα επ’ αυτού. Επίσης, συμμετείχα στις διορθώσεις λεξικού που πρόκειται να εκδώσει το Κέντρο Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών, μία μέρα την εβδομάδα, μαζί με τον καθηγητή Μ. Μορφακίδη, όπως το είχε ζητήσει ο ίδιος. Στο δεύτερο τετράμηνο, καθώς η εργασία στο λεξικό αναβαλλόταν επ’ αόριστον - για λόγους που δεν με αφορούν βεβαίως - ανέλαβα ένα δίωρο διδασκαλίας της ελληνικής σε μερικούς μόνιμους συνεργάτες του Κέντρου, δύο εκ των οποίων καθηγητές ΜΕ. Το έκανα με δική μου πρωτοβουλία, για να μη μείνουν ολωσδιόλου χωρίς επαφή με τη γλώσσα, και φυσικά με την έγκριση του προϊσταμένου μου καθηγητή. Επίσης ανέλαβα άλλη μία τάξη μαθητών του Κέντρου, δύο δίωρα την εβδομάδα, γιατί δεν υπήρχε άλλος να την αναλάβει, καθώς έλειψαν μερικοί από το πιο μόνιμο προσωπικό του Κέντρου, οι οποίοι τα αναλάμβαναν συνήθως. Το όλον 14 διδακτικές. Τα πρωινά της Παρασκευής βοηθούσα γενικώς στο Κέντρο, αν υπήρχε κάτι επείγον – όπως και υπήρχε μερικές φορές. Είχαμε ακόμη και μερικές ανειλημμένες υποχρεώσεις προς το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, που μας πρόσφερε την γνωστή και πολύτιμη βοήθεια που όλοι γνωρίζουμε. Σε αυτές τις τελευταίες υποχρεώσεις επιφυλάσσομαι να πω αν ανταποκριθήκαμε ή όχι. Περιμένω, μάλιστα, μήπως μας ανακοινωθεί κάτι για ένα δεύτερο σεμινάριο φέτος, όπου θα μπορούσαν να τεθούν τα θέματα που αφορούν τις ανάγκες, τη συνεργασία, να μάθουμε κάτι παραπάνω, κτλ.
Έτσι και τόσο δούλεψα τέλος πάντων εγώ, και έκανα, όπως και όλοι μας ό,τι καλύτερο μπορούσα. Ζήτησα κι από τις προϊστάμενες αρχές μας, αν υπάρχει διαφορετική άποψη, να δώσουν εντολές, προκειμένου να εκτελεστούν πάραυτα. Ας τις δώσουν μόνο, να μας διασφαλίσουν και μας από τυχόν παρεξηγήσεις, ηθελημένες ή μη. Στη ζωή μου έχω δουλέψει αρκετά κι έχω κουραστεί αρκετά. Στο σχολείο, με τη μεταρρύθμιση και με Αρχαία και Νέα Ελληνικά στη Γ΄ Λυκείου, ήταν καιροί που λυπόμουνα τον εαυτό μου. Απ’ τον Σεπτέμβριο έλεγα κάθε βδομάδα πως, να, το επόμενο σαββατοκύριακο θα πήγαινα μια βόλτα στη Βραυρώνα, ν’ αγναντέψω τη θάλασσα, και περνούσαν μήνες μέχρι να εκπληρώσω αυτό το τρομερό σχέδιο, γιατί κάθε σαββατοκύριακο με κυνηγούσαν στο σπίτι οι εκθέσεις, τα διαγωνίσματα, το διάβασμα, κι αυτή την κατάσταση τη γνωρίζετε καλά όσοι εργαζόσασταν στα σχολεία. Και είχα ώρες διδακτικές δεκαέξι. Μόνο. Γιατί όταν είχα πρωτοεργαστεί, σε Τεχνικά Λύκεια, είχα 25, παραπάνω κάποιες φορές, μου είχαν δώσει μάλιστα οι καλοί συνάδελφοι Νέα Ελληνικά τέσσερα τμήματα και Ιστορίες διάφορες, κι εγώ τα έπαιρνα, γιατί μου άρεσαν και γιατί δεν καταλάβαινα ότι δεν πρέπει. Ε, τώρα πια καταλαβαίνω καλύτερα τι πρέπει και τι δεν πρέπει, κι έχω σε μεγαλύτερη υπόληψη τη γνώση, τη μόνη διαφυγή στο δύσκολο κόσμο μας. Και ξέρω ότι στο μάθημα στη Σχολή μου θα μπορούσα να πάω και χωρίς ν’ ανοίξω βιβλίο, με ένα εγχειρίδιο και τέλειωσε, αλλά δεν μπορώ να το κάνω, είναι αργά πια για ν’ αποκτήσω άλλα χούγια. Παρεμπιπτόντως, στη χαριτωμένη άποψη που άκουσα μια φορά για τη διδασκαλία «εγώ αυτοσχεδίαζα», θα ήθελα να πω ότι σε μας εκεί στη μικρή πατρίδα, αν έλεγες κάτι τέτοιο, η σύμβουλος, η Μαρία Σαμαρά, που μας μάθαινε ότι πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας το στόχο που βάλαμε σε μια διδακτική ενότητα, αν της έλεγα λοιπόν «εγώ αυτοσχεδιάζω», είμαι σίγουρη πως θα ήθελε να μου πει «άντε, κυρία μου, να κάνετε καμιά άλλη δουλειά», παρόλο που είμαι επίσης σίγουρη πως και ο αυτοσχεδιασμός την ενθουσιάζει όσο και μένα, κατά περίσταση.
Όπως με ενθουσιάζει επίσης η ιδέα να πάω λίγο στο σπιτάκι μου, στη γειτονιά μου, την Καισαριανή, στα παιδιά μου, στους φίλους, τη μάνα, στις Μικρές Κυκλάδες, σε θερινό σινεμά, στις γλάστρες μου, στο γατί μας, στα στέκια, στις συζητήσεις, μήνες εννιά, και πριν τις 5 Ιουλίου να φύγω δεν μπορώ, αλλά ας είναι, από τη χαριτωμένη και ολόζεστη τώρα Γρανάδα σας χαιρετώ.

ΥΓ Τι θα γίνει με κείνη την παράγραφο με τη φασολάδα που λείπει και μου χάλασε το φινάλε στο "καλό μήνα";

© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα