Πρόσφατα άρθρα

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Η γλώσσα της κοιλάδας της Αμυγδαλιάς.

sissiatha writes, "Αυτόν τον ποιητικό τίτλο έδωσαν στο πόνημά τους οι δημιουργοί του λεξικού της διαλέκτου των ελληνοφώνων της Καλαβρίας. Σας το παρουσιάζω και με την ευκαιρία εύχομαι να αντιμετωπίσουμε με δημιουργικότητα, φαντασία κι ετοιμότητα όσα μας επιφυλάσσει η νέα σχολική χρονιά.

Σίσσυ Αθανασοπούλου
"

26 Σεπτεμβρίου 2006

I glossa tis amiddalia - fraseologhico lexico

Η γλώσσα της κοιλάδας της αμυγδαλιάς - φρασεολογικό λεξικό

Κυκλοφορεί εδώ και μερικούς μήνες ο καρπός των ερευνών και της μελέτης ενός ψυχίατρου, που ασχολείται με πάθος και με γλωσσικά θέματα: Το φρασεολογικό λεξικό της γκρεκάνικης διαλέκτου. Ο δημιουργός του, Filippo Condemi, γεννήθηκε στο Galliciano, σπούδασε ιατρική, δούλεψε σαν γιατρός στη δημόσια υγεία κι έχει πολλές δημοσιεύσεις τεχνικο-επιστημονικές στον ψυχιατρικό τομέα.

Παράλληλα «αφοσιώθηκε στο σκληρό αγώνα για τη διάσωση της γλώσσας και της κουλτούρας των ελληνόφωνων της Καλαβρίας». Εκτός από τη δραστηριότητα που αναπτύσσει σε συλλόγους που έχουν ως σκοπό «την επανεκτίμηση της γλώσσας και της κουλτούρας του μικρόκοσμου των ελληνόφωνων», έγραψε επίσης: La grammatica grecanica (γκρεκάνικη γραμματική) συμπληρωμένη, στη δεύτερή της έκδοση, και με νεοελληνική μετάφραση και τη μεταγραφή του γκρεκάνικου αλφάβητου στο ελληνικό. Έχει επίσης εκδώσει βιβλία στην γκρεκάνικη διάλεκτο καθώς και βιβλία που αφορούν στους ελληνόφωνους της περιοχής αυτής. Στις 29 Μαΐου του 2004 η Ελληνική Πολιτεία του απένειμε τον τίτλο του "πρεσβευτή του Ελληνισμού στον κόσμο".

Σύντροφος του Condemi σ΄αυτόν τον "αγώνα" και συνεργάτης του σ΄ αυτήν την έκδοση είναι ο μελετητής και γνώστης της διαλέκτου, ο γεννημένος στο Chorio di Roghudi ποιητής και συγγραφέας Salvino Nucera, που εμπλούτισε το Λεξικό προσθέτοντας τις γλωσσικές παραλλαγές της περιοχής του σε αυτές του Galliciano και της Bova. Το χαρακτηριστικό του Λεξικού είναι ότι σε κάθε λήμμα, εκτός από το ότι συμπεριλαμβάνονται όλες οι εκδοχές των ελληνόφωνων περιοχών της Καλαβρίας, συμπεριλαμβάνονται επίσης και εκφράσεις της καθημερινής ζωής.

Ο υπότιτλος:από τον G. Rohlfs, τον Α. Καραναστάση στον Filippo Condemi και στον Salvino Nucera, είναι ενδεικτικός όσον αφορά στις προθέσεις των συνεργατών, δηλαδή να εμπλουτίσουν τη λεξικογραφία με στοιχεία που διέφυγαν της προσοχής των δύο γλωσσολόγων ή που προστέθηκαν αργότερα.Στον πρόλογο του F. Condemi διευκρινίζονται περισσότερο οι λόγοι της δημιουργίας αυτού του Λεξικού (σ.5), ενώ ο ερευνητής - γλωσσολόγος, καθηγητής του Κλασικού Λυκείου του Reggio, Franco Mosino, στον δικό του πρόλογο μας δίνει τη σημαντική πληροφορία ότι η γκρεκάνικη διάλεκτος γράφονταν, με λατινικούς χαρακτήρες, ήδη από τον 17ο αι.

Ο Franco Mosino, που συνέγραψε και την ιστορία της γλώσσας της περιοχής της Καλαβρίας (1989), υποστηρίζει ότι η διάλεκτος αυτή, αντίθετα από την άποψη που κυριαρχούσε, δεν υπήρξε μόνο γλώσσα των υπανάπτυκτων κοινωνικά, αλλά μιλήθηκε κι από μια αστική τάξη. Ο Franco Mosino κλείνει τον πρόλογό του, λέγοντας « τώρα πια η ελληνική γλώσσα της περιοχής του Aspromonte έχασε μεγάλο τμήμα του λεξιλογίου της, αλλά εξακολουθεί να ζει και θα εξακολουθήσει, χάρη σ΄ ανθρώπους όπως "o iatro" F. Condemi» (σ.7).

Ο πρόλογος του Salvino Nucera μας παρέχει μια σειρά από πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις διαφορές της προφοράς των νεοελλήνων κι εκείνης των ελληνόφωνων και μας προϊδεάζει όσον αφορά στην ανάγνωση. Πάντα στους προλόγους βρίσκουμε τις τελευταίες συμφωνίες που πήραν οι ελληνόφωνοι στις συναντήσεις τους αναφορικά με τη γραφή και τα γλωσσικά δάνεια. (σσ.9-13). Αυτό το τμήμα κλείνει με τις απόψεις του G.Rohlfs, όπως τις διετύπωσε σε μια συνέντευξή του στις 20 Μαρτίου του 1976.

Στις 677 σελίδες που ακολουθούν συμπεριλαμβάνονται λέξεις, εκφράσεις ρητά, που μας αποκαλύπτουν έναν παρωχημένο κόσμο, την κουλτούρα του, τη φιλοσοφία του και τις ελληνικές του ρίζες.

Διαπιστώνουμε επίσης ότι στην καλαβρέζικη διάλεκτο πολλές ελληνικές αλλά και ιταλικές λέξεις έχουν σχηματιστεί φωνολογικά. Το "αλφάβητό" της περιλαμβάνει 21 γράμματα. Λείπουν οι φθόγγοι: ξ, ψ, θ, λ. Ο φθόγγος ξ εμφανίζεται ως: sc. Π.χ. scilo =ξύλο (ιτ.legno ). Ο φθόγγος ψ γράφεται ps psike = ψυχή (ιτ. anima). Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της μετάθεσης συμφώνων στην αρχή μιας λέξης. Π.χ. spalisia αντί psalidia =ψαλίδια (ιτ. forbici), frabbica αντί fabbrica, sparo αντί για psaro = ψαρός , γκρίζος (ιτ. grigio), chrondo αντί chondro = χοντρός (ιτ. grasso), cropia αντί copria=κοπριά (ιτ. letame), κ.τ.λ.

Το th χρησιμοποιείται για τη μεταγραφή του φθόγγου θ, γίνεται όμως s στην διαφοροποιημένη προφορά του Galliciano, έτσι το therima(=θέρισμα) γίνεται serima (ιτ. Mietitura). Τον φθόγγο θ τον συναντούμε και ως ch, έτσι το tholo(=θολός) γίνεται cholo (ιτ. torbido). Το διπλό dd χρησιμοποιείται ως λ που δεν υπάρχει στο γκρεκάνικο "αλφάβητο" .Π.χ. poddhi=πολύ (ιτ. molto), puddhi =πουλί (ιτ. uccello). Άλλες φορές πάλι στη θέση του ελληνικού λ ή του ιταλικού gl βρίσκουμε ggh, όπως στις λέξεις: igghio=ήλιος (ιτ. sole) και famigghia=οικογένεια, φαμελιά (ιτ. famiglia).

Παρατηρούμε επίσης αναδιπλασιασμό πολλών συμφώνων στην αρχή των λέξεων: kkiazo αλλά, thiazo, stiazo, ftiazo, sazo=φτιάχνω, σιάζω (ιτ. aggiusto, riparo, accomodo appronto), zzaromeno=ζαρωμένο (ιτ. raggrinzito), nnakeo, sinneo ταλαντεύομαι, κουνιέμαι (ιτ. oscillo, dondolo), tteni, steni, fteni, cteni=χτένι (ιτ. pettine) κλπ. Ο ελληνικός φθόγγος χ γίνεται: ch, tt αλλά και k: kirografo=χειρόγραφο, kiromante=χειρομάντης κλπ. Το φαινόμενο που παρατηρείται στην ελληνική γλώσσα, δηλ.της αλλαγής του ζεύγους πτ σε φτ, διαπιστώνεται κι εδώ: ptera=φτερά, fteriga=φτερούγα, ftero=φτερό (ιτ.ala), ptocho, ftocho=φτωχός , anarghiro(!)=ανάργυρος (ιτ. povero, bisognoso).

Τα ουσιαστικά έχουν και στη γκρεκάνικη διάλεκτο, σε αντίθεση με την ιταλική γλώσσα, τρία γένη : αρσενικό, θηλυκό, ουδέτερο. Τα ουδέτερα φαίνεται πως κατέχουν την πλειοψηφία με καταλήξεις ανάλογες με αυτές των ουδέτερων της Νέας Ελληνικής: -ι, -ο,- μα κ.λ.π. Παρατηρούμε τη συχνή εμφάνιση υποκοριστικών παραγωγικών καταλήξεων: -uci(ουδέτερο),-uddha(θηλυκό), come spituci=σπιτάκι (ιτ.casetta), spittuddha=σπιθούλα (ιτ. scintilla).

Η λέξη γείτονας σχηματίζεται στη βάση του θηλυκού γειτόνισσα και γίνεται: ghitoniss-o (αρσενικό ουσ.) και ghitoniss-a (θηλ. ουσ.). Πρόκειται όμως για ένα σπάνιο φαινόμενο. Το τελικό --s που χαρακτηρίζει την ονομαστική πτώση των αρσενικών ουσιαστικών της Ελληνικής, δεν υπάρχει στη γκρεκάνικη: iatro=ιατρός, igghio=ήλιος κλπ.

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των λέξεων που αναφέρονται στα χόρτα ή στα παπούτσια (σσ.123 και410) και προφανώς το ίδιο ισχύει και για άλλα αντικείμενα της καθημερινής ζωής.

Τα ρήματα αναφέρονται στο Λεξικό στο πρώτο πρόσωπο του Ενεστώτα Οριστικής : abbertego, avverteo, arotao=προειδοποιώ, ειδοποιώ (ιτ. preavviso, avviso), ghirego, ghireggo, ghireguo, anazitao, talaghizo=γυρεύω, αναζητώ (ιτ. cerco,volto, ricerco) κοκ. Από όσο ξέρουμε στη θέση του απαρεμφάτου υπάρχει το έναρθρο απαρέμφατο :to canni=το να κάνεις (ιτ. fare). Η κατάληξη του α΄ προσώπου της Ενεργητικής Φωνής είναι --o, ενώ της Μεσοπαθητικής --me, όπως και στα Ελληνικά: svizo, sbizo, svinno=σβήνω (ιτ. spengo), svinnome, sbizzome, svizome=σβήνομαι (ιτ.mi spengo), ghirizo, apodelego, condoferro, strefo= γυρίζω, επιστρέφω (ιτ.riporto indietro, faccio tornare, restituisco, giro, ritorno, riporto), ghrizome= γυρίζομαι, στρέφω (ιτ.mi giro, mi volto), onomazome, crazome, nomaazome, mu legusi= ονομάζομαι, με λένε (ιτ. mi chiamo). Η Παθητική Μετοχή χρησιμοποιείται και ως επίθετο κι έχει κατάληξη --meno: ddromeno= ιδρωμένος (ιτ. sudato), cheretimeno=χαιρετημένος (ιτ. salutato, ossequiato).

Σύνθετες λέξεις φαίνεται πως δεν υπάρχουν πολλές, ενώ αντίθετα πολλές είναι οι περιφράσεις: ghineca ullo,/ollo, ghineca olu, legameni, sciplimeni, scundammeni, magara, cuna=γυναίκα ελευθερίων ηθών (ιτ. donna di facili costumi), canni imera, apodiafazi, ascimeronni, scimeronni, diafazi, lamburizi=ξημερώνει, κάνει μέρα (ιτ. fa giorno), canni nitta, scotazi, nittonni, nictonni= νυχτώνει, κάνει νύχτα (ιτ. fa notte), canni sprichada, turturizi, rigai, crozzali, ghei, crozzariazi, rigazonni=κάνει ψύχρα (ιτ. fa freddo) κλπ.

Οι σελίδες 469-694 αφιερώνονται για το ιταλο-γκρεκάνικο τμήμα κι είναι σαφώς λίγες, αλλά έχει ήδη προαναγγελθεί η πρόθεση των δημιουργών να συνεχίσουν με μια δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση.

Το Λεξικό της γκρεκάνικης διαλέκτου είναι ένα ανεκτίμητο εργαλείο για τους ερευνητές, για τους εκπαιδευτικούς φορείς, για όποιον ενδιαφέρεται για τις μορφές επιβίωσης της Ελληνικής Γλώσσας στις μέρες μας. Ελπίζω να βρει την ανταπόκριση που του αξίζει.

Σημ. το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στα ιταλικά στο περιοδικό της ελληνικής πρεσβείας της Ιταλίας , Foroellenico, στο τευχ. νο 2 του 2006.

© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα