Πρόσφατα άρθρα

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Ελληνικές Σπουδές στο Εξωτερικό

Angelita writes, "Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια σύνοψη της παρουσίασης που έκανα σε ημερίδα που είχε οργανώσει το ΕΚΕΜΕ (Πανεπιστήμιο Λα Τρομπ, Μελβούρνη) πριν μερικούς μήνες, με θέμα το μέλλον των Ελληνικών Σπουδών στο Εξωτερικό. Τότε είχα ζητήσει και βοήθεια από τους συναδέλφους, τους οποίους και ευχαριστώ για άλλη μια φορά για την πρόθυμη ανταπόκρισή τους. Το κείμενο στην παρούσα μορφή (με κάποιες μικρές διαφορές για τις ανάγκες της δημοσίευσης) θα δημοσιευτεί στο ετήσιο περιοδικό του ΕΚΕΜΕ. Από τη μορφή αυτή λείπουν τα επιμέρους στοιχεία των Πανεπιστημίων, για ευνόητους λόγους, και μένουν μόνο τα συμπεράσματα.

Αγγελική
"

23 Σεπτεμβρίου 2003

Το ακαδημαικό έτος 2003 εγκαινιάστηκε από την Ελληνική Πολιτεία ένας νέος θεσμός που προβλέπει τοποθέτηση Ελλήνων εκπαιδευτικών σε ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα του Εξωτερικού, τα οποία έχουν σαν αντικείμενο διδασκαλίας και έρευνας την Ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Μ’αυτή τη νέα πρωτοβουλία της Ελληνικής Πολιτείας είναι φανερό ότι αναπτύσσονται οι όροι μιας νέας πολιτικής του ΥΠΕΠΘ όσον αφορά τις Ελληνικές Σπουδές στο εξωτερικό, που απαιτεί με τη σειρά της και τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής.

Για την πλαισίωση και υλοποίηση του προγράμματος αυτού, το ΥΠΕΠΘ δημιούργησε ένα σύνολο υποστηρικτικών προγραμμάτων σε συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας που έχει την έδρα του στη Θεσσαλονίκη.

Οι Ελληνικές Σπουδές στα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού δεν είναι καινούρια υπόθεση. Αντίθετα, ιστορικά αν εξετάσουμε το θέμα, θα διαπιστώσουμε ότι αναπτύχθηκαν πριν από αιώνες και οφείλονται στην επιθυμία των ξένων να γνωρίσουν την Ελληνική αρχαιότητα και την Ελληνική σκέψη. Έτσι στα μεγάλα Πανεπιστήμια της Ευρώπης αρχικά και της Αμερικής αργότερα, ιδρύθηκαν έδρες κλασικών σπουδών, όπου διδάσκονταν η αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία καθώς και η αρχαία ελληνική τέχνη και ιστορία.

Οι σύγχρονες ελληνικές σπουδές προέκυψαν σαν ανάγκη στα νεώτερα χρόνια, όταν τα μεταναστευτικά ρεύματα οδήγησαν μεγάλες μερίδες του Ελληνικού πληθυσμού εκτός Ελλάδος, είτε προς αναζήτηση καλύτερης ζωής, είτε μετά από εθνικές καταστροφές. Αποτέλεσμα αυτής της μετανάστευσης ήταν η δημιουργία των Ελληνικών παροικιών σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι Έλληνες που πήραν τους δρόμους της ξενητιάς έφεραν μαζί τους τα βιώματα, τη γλώσσα, τα έθιμα, τις μνήμες καθώς και μια αστείρευτη νοσταλγία για ό,τι άφησαν πίσω τους. Έτσι δημιουργήθηκαν οι προυποθέσεις αλλά και η ανάγκη καλλιέργειας ελληνικών σπουδών με σύγχρονο πρασανατολισμό. Απευθύνονται στα παιδιά των μεταναστών, με σκοπό να διατηρήσουν ζωντανά τα στοιχεία καταγωγής, τη γλώσσα, που διδάσκεται σαν μητρική, τη θρησκεία, την ιστορική μνήμη, αυτό που λέμε εθνική ταυτότητα. Φορέας αυτής της εκπαίδευσης είναι η εκκλησία και οι κοινότητες, μαζί σε συνεργασία ή χωριστά. Σ’ αυτήν τη νέα πρωτοβουλία ανταποκρίθηκε και η Ελληνική Πολιτεία τις τελευταίες δεκαετίες, ενισχύοντας μέσω των κατά τόπους προξενικών αρχών αυτήν την προσπάθεια και βέβαια τους φορείς που ήταν επιφορτισμένοι με τη κάλυψη αυτής της ανάγκης. Στις χώρες που λειτούργησαν σαν υποδοχείς μεταναστών οι ελληνικές σπουδές, όταν συνεχίζονται στο Πανεπιστήμιο λίγο πολύ κινούνται στον ίδιο προσανατολισμό και διευρύνουν ουσιαστικά τις γνώσεις που μ’ αυτή τη φιλοσοφία και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια αποκτήθηκαν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι δίπλα στα πανεπιστημιακά τμήματα που παραδοσιακά είχαν εντάξει τις αρχαίες ελληνικές σπουδές μέσα στα πλαίσια του κλασικού τους σχεδιασμού, εμφανίζονται τώρα νέα, στις χώρες υποδοχής μεταναστών, όπου οι σπουδές έχουν ένα διαφορετικό περιεχόμενο και είναι προσανατολισμένες στη σύγχρονη Ελλάδα. Διαμορφώνεται λοιπόν η εξής κατάσταση: Σε κάποιες χώρες υπάρχουν τα πανεπιστήμια με μακρά παράδοση στις ελληνικές σπουδές, που περιορίζονται όμως στην κλασική αρχαιότητα. Στις χώρες αποδημίας του Ελληνισμού, δημιουργούνται πανεπιστημιακά τμήματα ελληνικών σπουδών προσανατολισμένα στη σύγχρονη Ελλάδα. Τέλος, συναντάμε μια τρίτη κατηγορία πανεπιστημίων, όπου παραδοσιακά καλλιεργούνται οι ελληνικές κλασικές σπουδές, ταυτόχρονα όμως, επειδή οι χώρες αυτές λειτούργησαν και σαν χώρες υποδοχής μεταναστών, δημιουργήθηκαν και εδώ τμήματα ελληνικών σπουδών που σύμφωνα με όσα αναφέραμε ήδη, ήρθαν να καλύψουν τις ανάγκες των μεταναστών και να δώσουν μια συνέχεια στις σπουδές που αποκτήθηκαν στα πλαίσια της παροικίας.

Η Ελλάδα σήμερα δεν εξάγει μετανάστες. Αντίθετα, είναι χώρα υποδοχής μεταναστών. Σαν τέτοια, την τελευταία δεκαετία βρέθηκε στην ανάγκη να καταρτίσει προγράμματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σαν δεύτερης ή ξένης. Από την άλλη πλευρά στις χώρες όπου είχαν εγκατασταθεί οι Έλληνες μετανάστες, η πρώτη γενιά σιγά-σιγά φεύγει, η δεύτερη έχει περάσει στον επαγγελματικό στίβο, η δε τρίτη σε μεγάλο βαθμό είναι πλήρως ενταγμένη στο σύστημα.

Ο Ελληνισμός του εξωτερικού περνά σε μια άλλη φάση αυτογνωσίας. Τα ταξίδια είναι πιο συχνά στην Ελλάδα, και τα βιώματα του παρελθόντος μπολιάζονται με τις εντυπώσεις μιας πραγματικότητας σημερινής, όπου πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η νοσταλγία να υποχωρεί μπροστά σ΄αυτή τη συχνή, σταθερή επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο Έλληνας του εξωτερικού στέκεται πια πιο ψύχραιμος μπροστά στο παρελθόν του, είτε το ατομικό, ή το συλλογικό και το αντικρύζει με κριτική ματιά. Αυτή η αλλαγή των δεδομένων έχει τον αντίκτυπό της και στις ελληνικές σπουδές στο εξωτερικό, οι οποίες λίγο πολύ αποφορτίζονται από το έντονο, εθνικό συγκινησιακό στοιχείο και αποκτούν άλλο χαρακτήρα.

Άλλωστε, θα έλεγα ότι σ΄αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να τοποθετηθεί και το έργο που γίνεται στο ΕΚΕΜΕ, όπου η συλλογική εμπειρία της μετανάστευσης, πέρα από τον προσωπικό πόνο και την απώλεια που μπορεί να σημαίνει για τον καθένα, παύει πλέον να είναι αντικείμενο συγκίνησης-αυτό ίσως είναι ένα μερίδιο που ανήκει στο χώρο της λογοτεχνίας-αλλά προσεγγίζεται με τη δέουσα προσοχή, σαν επιστημονικό υλικό, και αντιμετωπίζεται με την ψυχρή ματιά του ιστορικού, του επιστήμονα που μελετά, ερμηνεύει και συμπεραίνει.

Όλα αυτά δημιουργούν νέα δεδομένα που υπαγορεύουν μια νέα πολιτική στάση απέναντι στο όλο ζήτημα και απαιτούν ένα νέο σχεδιασμό. Κατά τη γνώμη μου η πρωτοβουλία αυτή του ΥΠΕΠΘ σηματοδοτεί αυτή τη νέα τοποθέτηση απέναντι στο κρίσιμο θέμα των ελληνικών σπουδών στην αλλοδαπή. Με την απόφαση αυτή, της ενίσχυσης δηλαδή των ελληνικών σπουδών στα ΑΕΙ του εξωτερικού, γίνεται σαφές ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν απευθύνεται ούτε υποθάλπει πλέον το συγκινησιακό στοιχείο, τη νοσταλγία και την ανάγκη, αλλά έρχεται αρωγός στη συνειδητή, ώριμη επιθυμία των Ελλήνων του εξωτερικού, αλλά και των σπουδαστών άλλης καταγωγής, να προσεγγίσουν επιστημονικά ένα πολιτισμό αξιόλογο στο σύνολό του και στην ιστορική του συνέχεια, πλούσιο και ζωντανό, χωρίς εξάρσεις και περιττές ρητορίες.










© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα