Πολύβία Παραρά

 Με αφορμή το άρθρο του κ. Δ. Τζιόβα, καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ,  που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ της 29^ης Αυγούστου 2010 με τίτλο « Η εξαφάνιση των Νεοελληνικών Σπουδών», ο οποίος επανέρχεται για δεύτερη φορά με άρθρο του εναντίον των επιλογών της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελληνικής Πολιτείας για τη στήριξη και  ενίσχυση των Ελληνικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού με Έλληνες εκπαιδευτικούς, θα σημείωνα ότι θα ήταν περισσότερο  κατανοητή η αγωνία για το μέλλον των Νεοελληνικών Σπουδών, αν συνοδευόταν από συγκεκριμένα επιχειρήματα για αυτήν την πολιτική και εποικοδομητικές προτάσεις και όχι από ειρωνεία γι αυτήν την πολιτική και συνεπακόλουθα για τους καθηγητές φιλολόγους που την υπηρετούν.

Πεποίθησή μου είναι  ότι από τον στείρο ανταγωνισμό που παρουσιάζεται στο άρθρο είναι πιο ευφυής για το μέλλον των Νεολληνικών Σπουδών η γόνιμη συνεργασία και  συνένωση των δυνάμεων που υπηρετούν τις Νεοελληνικές Σπουδές εντός και εκτός της Ελλάδας καθώς και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρει η Ελληνική Πολιτεία. Ο μηδενισμός των προσπαθειών  αναρρωτιέται κανείς με ποιο τρόπο βοηθάει τις Νεοελληνικές Σπουδές και πού  τελικά αποσκοπεί.

Από τον Οκτώβριο του 2002, η Ελληνική Πολιτεία στηρίζει την εκπαιδευτική πολιτική  του Υπουργείου Παιδείας για τη υποστήριξη των Νεοελληνικών Σπουδών στο εξωτερικό αποσπώντας Έλληνες φιλολόγους με μεταπτυχιακές σπουδές, για να υπηρετήσουν σε έδρες Ελληνικών Σπουδών σε τριτοβάθμια ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού. Η πολιτική αυτή της Ελληνικής Πολιτείας είναι  εμπνευσμένη, γιατί παρουσιάζει πολλαπλά πλεονεκτήματα, όπως: 1. η Ελληνική Πολιτεία αποκτά βήμα διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, αξιοποιώντας τις   υποδομές που αυτά προσφέρουν , αναλαμβάνοντας την υποχρέωση μόνο  του μισθού του Έλληνα εκπαιδευτικού, 2. δημιουργείται  ένα διεθνές δίκτυο συνεργασίας και φιλίας με τα πανεπιστήμια και την Ελλάδα που έχει τη δυναμική να λάμβάνει  προεκτάσεις προς όφελος της ευρύτερης ελληνικής πολιτικής, 3. αναβαθμίζεται  το εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας επαναπατρίζοντας καθηγητές φιλολόγους με πανεπιστημιακή εμπειρία σε θέματα έρευνας, διδασκαλίας και αξιολόγησης και κυρίως εμπειρία που έχει διαμορφωθεί σε ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο αναφοράς που συμπορεύεται με την εποχή της παγκοσμιοποίσης. Αλλά τα θετικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι εξίσου μετρήσιμα και από το γεγονός ότι τα πανεπιστήμιο είναι ευγνώμονα για αυτή τη συνεργασία  με το Υπουργείο Παιδείας, τη συνεχίζουν  και άλλα πανεπιστήμια επιδιώκουν να αποτελέσουν μέρος αυτής της πολιτικής. Τα οκτώ χρόνια εφαρμογής αυτής της πολιτικής, χιλιάδες ξένοι φοιτητές και ομογενείς έχουν προστεθεί στον κατάλογο των διδασκομένων την Ελληνική Γλώσσα και τον Πολιτισμό στα πανεπιστήμια του εξωτερικού και η αξία αυτού του δεδομένου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, για τον απολογισμό αυτής της πολιτικής.

 Περιθώρια βελτίωσης  υπάρχουν πάντοτε  σε κάθε πολιτική. Για τη συγκεκριμένη θα πρότεινα να δοθεί περισσότερη έμφαση και στο σκέλος της έρευνας σε σχέση με τη διδασκαλία, ώστε να επιδιωχθεί η συμμετοχή των αποσπασμένων εκπαιδευτικών στη διάρκεια της θητείας τους σε  συνέδρια Ελληνικών Σπουδών. Πιστεύω ότι αυτό θα είναι το επόμενο στάδιο αυτού του θεσμού ως η φυσική εξέλιξή του. Ο θεσμός είναι σχετικά νεοσυσταθείς δεδομένου ότι οι  Έλληνες εκπαιδευτικοί υπηρετούν ακόμα την πρώτη τους θητεία. Σε κάθε νέο  διαγωνισμό  που θα προκηρύσσεται εγγύηση για την επιτυχία της πολιτικής αυτής είναι να επιλέγονται  για να αποσπώνται  οι άριστοι μεταξύ των υποψηφίων Ελλήνων φιλολόγων του ΥΠΔΜΘ, ώστε να υπηρετούνται  με άριστο τρόπο οι Ελληνικές σπουδές στην αλλοδαπή. Εξάλλου δόγμα και δέσμευση της νέας διακυβέρνησης είναι να υπηρετούν οι άριστοι με αξιοκρατικά κριτήρια και αυτή είναι  και η συνταγή της επιτυχίας για κάθε πολιτεία, συνταγή παραδομένη από τον Περικλή και τον Θουκυδίδη. 

Η δρ Πολυβία Παραρά, φιλόλογος, είναι επισκέπτρια καθηγήτρια της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον.