Από το εαρινό εξάμηνο 2011 είμαι υπεύθυνος για τη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής Γλώσσας στο Κέντρο Εκμάθησης Ξένων Γλωσσών (Zentrum für Fremdsprachenausbildung) του Ruhr-Universität Bochum στη Γερμανία. Το Πανεπιστήμιο του Bochum είναι με 34.000 φοιτητές, ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας. 153 από αυτούς είναι Έλληνες. Στην ευρύτερη περιοχή (Ρηνανία-Βεστφαλία) το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο, ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια στο Πανεπιστήμιο υπήρχε έδρα Νέας Ελληνικής Φιλολογίας. Τα Νέα Ελληνικά είναι μία από τις 16 γλώσσες, που μπορεί κανείς να μάθει στο Κέντρο Εκμάθησης Ξένων Γλωσσών. Ο αριθμός των προσφερόμενων γλωσσών μειώνεται συνεχώς.

Ξεκινώντας στο Κέντρο τον Απρίλιο του 2011 διαπίστωσα ότι τα Νέα Ελληνικά είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική γλώσσα με μόλις 2 τμήματα (Α1 και Α1/Α2). Πραγματικά στο παρά πέντε αποφεύχθηκε μάλιστα και η κατάργηση των τμημάτων αυτών. Ποιοι είναι οι λόγοι; Καταρχάς, οικονομικοί. Το Πανεπιστήμιο δε δαπανά χρήματα για τμήματα με μικρό αριθμό φοιτητών. Η ελληνική γλώσσα δεν είναι ελκυστική, γιατί προφανώς κανείς έως τώρα δεν ενδιαφέρθηκε να την κάνει ελκυστική και δεν επιχείρησε ένα άνοιγμα προς τους φοιτητές. Από τη Βιβλιοθήκη του Κέντρου απουσιάζουν ελληνικά εγχειρίδια, λεξικά, οπτικοακουστικό υλικό, κλπ. Κι όλα αυτά σε ένα Πανεπιστήμιο, που όπως έγραψα και παραπάνω είχε μέχρι πριν από μια πενταετία Τμήμα Νέων Ελληνικών. Επιπλέον, ο ιστοχώρος των Νέων Ελληνικών στον οποίο παραπέμπει η ιστοσελίδα του Κέντρου είναι η πιο κακογραμμένη από όλες τις προσφερόμενες γλώσσες και περιέχει πολλά λάθη, ακόμα και στους τίτλους των διδακτικών βιβλίων που χρησιμοποιούνται. Για τα Νέα Ελληνικά δεν πραγματοποιείται επιμορφωτική εκδρομή στην Ελλάδα για εκμάθηση της γλώσσας,διότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τη διοργανώσει, δεν προσφέρεται υπηρεσία TANDEM, δεν υπάρχει συνεργασία με αντίστοιχο Τμήμα Ξένων Γλωσσών ελληνικού Πανεπιστημίου και δεν έχει αναπτυχθεί υλικό εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (MOODLE, BLACKBOARD, κτλ.). Όλες ή μερικές από τις παραπάνω υπηρεσίες υπάρχουν όμως για άλλες γλώσσες, ακόμα και για τις λιγότερο διαδεδομένες. Αν συνεκτιμήσει κανείς το γεγονός, ότι πολλοί συνάδελφοι, οι οποίοι απασχολούνται σε αντίστοιχες θέσεις γερμανικών Πανεπιστημίων είναι ανειδίκευτοι σε θέματα διδασκαλίας της Ελληνικής ως ξένης γλώσσας, αλλά και το γενικότερο (αδικαιολόγητα) αρνητικό κλίμα των τελευταίων χρόνων απέναντι στη χώρα μας, ανάγοντας ένα καθαρά οικονομικό πρόβλημα σε κοινωνικό και ρατσιστικό, με τη συμβολή των (απαράδεκτων) γερμανικών ΜΜΕ, τότε ίσως μπορέσει να πει κανείς ότι δικαίως η ελληνική γλώσσα στο εξωτερικό/στη Γερμανία περνάει κρίση. Δεν μπορώ όμως να διαβάζω άρθρα στις εφημερίδες ότι τα τμήματα Νέων Ελληνικών ανά τον κόσμο κλείνουν το ένα μετά το άλλο, γιατί τότε έρχεται αμέσως στο μυαλό μου η απαράδεκτη εικόνα που αντίκρισα στο Πανεπιστήμιο του Bochum και αναρωτιέμαι: το έργο που προσφέρουμε είναι ικανοποιητικό, ώστε να τα κρατήσουμε;

Για τη σημερινή κατάσταση-ένα εξάμηνο μετά- αναφορικά με τη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Bochum, θα σας ενημερώσω σε επόμενο άρθρο μου. Τα πρώτα στοιχεία είναι πάντως πολύ ενθαρρυντικά, αλλά η δουλειά, που χρειάζεται ακόμα, μεγάλη.

Δημήτριος Σταφίδας