Συνάδελφοι,στάθηκα ως τώρα παρατηρητής των δρώμενων στην κοινότητά μας. Οι παρεμβάσεις μου ήταν μόνο σε ατομικό επίπεδο, έμμεσες, διακριτικές, περιφερειακές, συμβατές με τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μου.Κι αυτό γιατί είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Βγάζω πράγματα προς τα έξω,όταν νιώθω πως κάτι που έχω να πω έχει ωριμάσει, όταν νιώθω πως κάτι πλαντάει μέσα μου και θέλει οπωσδήποτε να βγει. Έτσι έκαμα και τούτη τη φορά μια και ήθελα δυο πράγματα να πω που καιρό τώρα μου τριβέλιζαν το νου και ζητούσαν επιτακτικά να εξωτερικευθούν. α)να ευχαριστήσω δημόσια όλα τα στελέχη των Φρυκτωριών,επώνυμα και ανώνυμα για την πολύτιμη βοήθεια και συμπαράστασή τους, β)με αφορμή τον δημόσιο αυτόν έπαινο να τοποθετηθώ πάνω σε προβληματισμούς και προβλήματα που έχουν όλο αυτό το διάστημα προκύψει. Δεν είναι λίγες οι φορές που με έχουν βγάλει παλληκάρι σε ώρες που είχα πελαγώσει μια και ήταν αδύνατο να βρω υλικό αναφοράς για διάφορα θέματα. Σταχυολογώ μερικές απ'αυτές:1)με αφορμή ερέθισμα του διδακτικού εγχειριδίου που χρησιμοποιώ-κ.κ Μαυρούλια και Γεωργαντζή (τόμος τρίτος, ενότητα τέταρτη, περιβάλλον)-θέλοντας να διεγείρω το ενδιαφέρον των φοιτητών και να τους ευαισθητοποιήσω προς την κατεύθυνση του σεβασμού του περιβάλλοντος έφαγα τον κόσμο να βρω τους στίχους του τραγουδιού''ο εφιάλτης της Περσεφόνης''των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου. Τρέχα,γύρευε, θα μου πεις. Και πραγματικά έτσι θα ήταν,αν δεν είχαν φροντίσει οι συνάδελφοί μας στα μετόπισθεν(Φρυκτωρίες το όνομα αυτών) να έχουν ήδη καταχωρίσει στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη-ελληνική μουσική τη σχετική ιστοσελίδα. Πού να πάει το φτωχό μου το μυαλό πως θα χρειαζόμουν μακροπρόθεσμα κάτι τέτοιο έτσι ώστε να το προμηθευτώ πριν ξεκινήσω να έρθω σ'αυτή την άκρη της γης. Μα κι αυτό να σκεπτόμουνα,κάτι άλλο θα ξεχνούσα...Και να φανταστείς πως είμαι άκρως μεθοδικός, συστηματικός, οργανωτικός. Με τα τελευταία θέλω να πω πως όσο υπάρχει, αναπτύσσεται και στεριώνει μέρα με τη μέρα στις Φρυκτωρίες μια κοινότητα διδασκόντων (αυτό για τον Τάσο αφιερωμένο εξαιρετικά) που μαζί με τα στελέχη των Φρυκτωριών δίνει και παίρνει πράγματα,επιτρέψτε μου να είμαι αισιόδοξος γι'αυτά που θα συμβούν στην κοινότητά μας. Πιστεύω πως θα εξακολουθήσουν οι Φρυκτωρίες να είναι χώρος ελεύθερου, δημιουργικού, δημοκρατικού διαλόγου, χώρος που θα προχωρεί μέσα από τη σύνθεση των αντιθέσεών μας. Και όσο νιώθουμε πως αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει τόσο θα ερχόμαστε όλοι πιο κοντά ο ένας στον άλλο τόσο θα ξανανιώθουμε πιο πολύ συνάδελφοι, πράγμα που τείνει να γίνει είδος ''υπό εξαφάνιση'', πράγμα που το χρειαζόμαστε περισσότερο από καθετί άλλο στα δύσκολα χρόνια που ζούμε. Και αυτό γιατί καθώς ψυχανεμίζομαι από τις έμμεσες αναφορές του Τάσου και της Χρύσας καθώς και από τα μισόλογα της Αρετής πολλοί συνάδελφοι έχουν προβλήματα στο χώρο της δουλειάς τους. Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί ο καθένας μας πως τον χρειάζονται περισσότερο ως δουλικό,-ως φιλιππινέζα θα έλεγα,αν δεν κινδύνευα να χαρακτηριστώ ρατσιστής-, ως άνθρωπο''παντός καιρού''-''δια πάσαν νόσον''-''επί παντός του επιστητού'' παρά ως δάσκαλο της ελληνικής γλώσσας. Έτσι παρά την ''αναβάθμισή μας'' εξακολουθούν πολλοί από μας να νιώθουν όπως για παράδειγμα η Αρετή (κοίταξε το κείμενό της στο ''εμείς'' ''Χίλια μύρια κύματα'' χειρότερα από πριν ή στην καλύτερη περίπτωση όπως πριν και μάταια να αναζητούν ανάσες στους νέους χώρους που μας φιλοξενούν. Συγγνώμη, ξεστράτισα. Γι'αλλού ξεκίνησα (δημόσιος έπαινος των όσων εργάζονται στις Φρυκτωρίες) και αλλού βρέθηκα να βωλοδέρνω (τα θέματα πολλά, οι προβληματισμοί το ίδιο)Ξαναγυρίζω στο κύριο θέμα. Μη με βαθμολογήσετε άσχημα για το ξεστράτισμα...Αυτά έχουν τα αυθόρμητα. 2) με αφορμή αναζήτηση υλικού αναφοράς για τις εθνικές γιορτές (28 Οκτωβρίου, 17 Νοεμβρίου, 25 Μαρτίου) και έκκληση γι'αυτό το θέμα στις Φρυκτωρίες βρήκα άμεση ανταπόκριση αφού έθεσαν αμέσως υπόψη μου δικτυακούς τόπους και μου έστειλαν βιβλία, κασέτες και cds με σχετικό περιεχόμενο για όλα τα επίπεδα. Ίσως να αναρωτηθείτε πού κολλάει αυτό το τελευταίο. Στην περιοχή που βρίσκομαι (Βατούμ της Γεωργίας) πρέπει να καλύψουμε όσο είναι δυνατό και τις ανάγκες και των δύο άλλων βαθμίδων εκπαίδευσης στις οποίες διδάσκεται προαιρετικά η ελληνική γλώσσα. 3) με αφορμή αναζήτηση υλικού αναφοράς ανέτρεξα στον δικτυακό τόπο (ηλεκτρονική βιβλιοθήκη-εκδοτικοί οίκοι-βιβλιοπωλείο και ιστοσελίδα μάθη- σης που πρόσφατα (4 Δεκεμβρίου) μας κοινοποιήθηκε από τις Φρυκτωρίες. 4)ερεθίσματα που δίνονται μέσα από προσωπικά μηνύματα με στελέχη των Φρυκτωριών. Συγκεκριμένα, επειδή πάντοτε πίστευα και πιστεύω στην προσωπική συμβολή του καθένα, θα ήταν έξω από την αίσθηση δικαίου που έχω το να μην αναφέρω ονομαστικά την δεσποινίδα ή κυρία Ιωάννα Κίτσου η οποία πάντοτε και με διάφορες αφορμές με έχει προσωπικά πάρα πολύ εξυπηρετήσει πέρα από το στενά εννοούμενο υπηρεσιακό καθήκον. Η τελευταία είναι πίσω από τη βοήθεια που έλαβα στο σημείο δύο και αυτή είναι που μου έδωσε μια πολύτιμη για μένα πληροφορία που αφορούσε σε αφιέρωμα στον Γεωργιανό σκηνοθέτη Οτάρ Ιοσελιάνι στο πρόσφατο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αυτή την πληροφορία αξιοποίησα στην τάξη με πολύ καλά αποτελέσματα, αφού τα παιδιά δραστηριοποιήθηκαν ακόμα περισσότερο μια και ένιωσαν πως είχαν να κάνουν με ένα δικό τους άνθρωπο, τιμώμενο πρόσωπο στην Ελλάδα μέσα στα πλαίσια του φεστιβάλ που προανέφερα. Αυτά για την ώρα. Περιμένω με αγωνία το ανθολόγιο του Τάσου. Προσυπογράφω το αίτημα της Χρύσας προς τις Φρυκτωρίες το σχετικό με τη σύνταξη καταλόγου+υλικού αναφοράς με δοκίμια λιγότερο δύσκολα απ' αυτά που συνήθως κυκλοφορούν, κατάλληλα για το επίπεδο των φοιτητών μας. Εγκρίνω και επαυξάνω τη μέχρι τώρα δράση των Φρυκτωριών, δεν με ''Χαλάει ''η πρόταση του Δημήτρη Κουτσογιάννη για προσπάθεια μέσω των Φρυκτωριών περαιτέρω επιμόρφωσή μας που δεν την θεωρώ καπέλωμα αλλά αφορμή για προβληματισμό. Περιμένω από Τάσο, Χρύσα, Αρετή να γίνουν πιο συγκεκριμένοι(ες) στα θέματα προβλημάτων-διώξεων συναδέλφων μας. Καλή δύναμη σε όλους(ες) Γιώργος Φοντριέ